คิดต่าง อย่างป้าชู ตอน 110
การใช้ฉากหลังมาเสริมให้ภาพนางแบบดูกลมกล่อมขึ้น ก็มีความจำเป็นมากเช่นกัน ส่วนใหญ่ป้าชูจะใช้ตอนที่จะต้องถ่ายนางแบบเต็มตัวซะส่วนใหญ่
เนื่องจากภาพเต็มตัวนั้น โอกาสที่เราจะคอนโทรลให้นางแบบนั้นอยู่ในท่าที่เหมาะสมโดยที่ไม่เกิดอาการเกร็งนั้นไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆ
เพราะมุมใบหน้านั้นต้องสัมพันธ์กับท่าโพสท์ทั้งส่วนบนและส่วนล่าง ส่วนบน มีทั้งแขน อก เอว สะโพก ส่วนล่าง เรียวขาทั้งสองด้าน ปลายเท้า
ค่อยๆ คิดตามกันไปนะ แค่นางแบบโพสท์ใบหน้าให้สวยก็เหนื่อยแล้ว นี่ยังต้องมาคุม แขน ขา เท้าอีก ถ้าลำตัวสวย บางทีหน้าก็ไม่ได้ หรือหน้าได้ลำตัวไม่ผ่านก็มี
วิธีแก้ปัญหาของป้าชู ก็ใช้วิธี เลี่ยงบาลีแทน นั่นก็คือ การเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการใช้สีสัน และรูปทรงของวัตถุที่สมดุลย์กัน เพื่อให้คนหันไปสนใจเรื่องสีสันแทน
ภาพนี้ป้าชูเลือกสีของฉากในภาพทั้งหมดไปในทิศทางเดียวกัน
ชุดเป็นสีชมพูแสบตา สลับแถบดำ รวมถึงรองเท้าดำ จึงเลือกสีของฉากให้เป็นโทนสีเดียวกัน เพื่อสร้างความกลมกลืนของภาพให้เป็นเนื้อเดียวกันจริงๆ เลือกเบาะโซฟาสีชมพู เวลานางแบบ โพสท์สีถุงน่องชมพูจะได้เป็นโทนเดียวกับเบาะ จากนั้นนำหมอนดำสลับดอกไม้โทนชมพูจางๆ วางให้อยู่ในระนาบเดียวกันกับแถบดำของชุดในแนวนอน และให้สีดำของรองเท้าอยู่ในแนวตั้งกับสีดำของหมอน รวมถึงให้สีดอกไม้ค่อยๆ ไล่โทนอ่อนแก่ไปกับเบาะและชุดนางแบบ และที่สำคัญการวางเฟรมให้แนวระนาบและแนวตั้งต้องได้ฉากให้ตรงเป๊ะด้วย เอาเป็นว่าภาพนี้ค่อยๆ ดูกันอย่างละเอียดจะเห็นว่า เล็กๆ น้อยๆ ป้าชูไม่ปล่อยผ่านเลยเหมือนจะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า มันกลมกล่อม จริงมั้ยครับพี่น้อง
