คิดต่าง อย่างป้าชู ตอน 92

เวลาถ่ายภาพนางแบบ เชื่อว่าช่างภาพส่วนใหญ่ จะชอบให้นางแบบโพสท์ท่าแล้วนิ่งจนกว่าช่างภาพจะกดชัตเตอร์ ซึ่งนางแบบจะเมื่อยมากน้อยแค่ไหน ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความชำนาญของช่างภาพ

หากชั่วโมงบินเยอะ ชัตเตอร์จะลั่นเร็วมากๆ แต่ถ้ายังไม่เซียนมาก ความซวยจะมาเยือนนางแบบในทันที หากซวยหนักอาจตะคริวกินได้

แต่ถ้ามาเจอป้าชูอาจจะซวยหนักกว่านั้น เพราะเอะอะก็ให้นางแบบไปอยู่แสงแดดจัดๆ เพื่อความอาร์ตลุยไปเถอะจ้ะ อันนี้ป้าชูล้อเล่นครับ

ที่บอกแบบนี้เพื่ออยากจะบอกน้องๆ มือใหม่ว่า หากน้องๆ อยากถ่ายภาพผู้คนเยอะๆ น้องต้องฝึกจัดองค์ประกอบให้เร็ว ฝึกไล่โฟกัสไม่ว่าจะออโต้หรืออัตโนมือ ยังไงก็ต้องให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ที่สำคัญมันต้องชัดอย่าให้เบลอ ไม่งั้นคนที่จะซวย คือคนที่น้องๆ ต้องไปถ่ายรูปนั่นแหละ

ส่วนตัวป้าชูมีวิธีทรมานนางแบบที่ไม่เหมือนใคร อย่างภาพนี้ ป้าชูถ่ายภาพน้องพีช มาหลากหลายรูปแบบเหลืออย่างเดียวที่น้องยังไม่ได้เวียนหัว ชิงช้าเนี่ยแหละ เครื่องทรมานอย่างดี

คิดดูสิ น้องต้องแกว่งกี่รอบถึงจะได้ภาพนี้ ถ้าเป็นสมัยก่อน น่าจะต้องแกว่งกันเป็นวันๆ แต่ ชั่วโมงบินเยอะขนาดนี้ 3 รอบ ก็ถือว่าเยอะมากไปแล้วล่ะ

เพราะสองรอบแรก เชื่อว่ายังสนุกอยู่ แต่หากมากกว่านี้รับรองว่าเป็นใครก็คงอยากจะบอกว่า ถ้าถ่ายไม่ได้ ก็พอเหอะ โชคดีที่ รอบ 3 ก็ได้ช็อตแบบนี้พอดี รอดตัวไปครับพี่น้อง

แทคติคการได้ภาพแบบนี้ต้องใช้สปีดที่ต่ำมากพอสมควร ทีนี้จะบอกว่าจะใช้สปีดเท่าไหร่อันนี้ขึ้นอยู่กับความชำนาญเพราะ ชิงช้านั้นเค้าเหวี่ยงจากบนซ้าย ลงมาตรงกลางล่างแล้วย้อยไปบนขวา มันจะไม่เหมือนการแพนนิ่งถ่ายรถยนต์ เราต้องหมุนวงสวิงเป็นแนวโค้ง ส่วนการแพนนิ่ง ต้องให้ภาพนางแบบอยู่ในเฟรมตลอด อย่าให้เร็วเกินไปหรือช้าเกินไป

ส่วนสปีดค่อยๆ ปรับดูว่าจะเริ่มที่ 1/30 วิก่อน ถ้ายังไม่โอเคก็ลดสปีดลงไปอีกที่ต้องลดสปีด เพราะชิงช้าจะแกว่งค่อนข้างช้ามากๆ เพื่อความปลอดภัยของนางแบบ ส่วนการแพนนิ่งนั้น ถ้าเราประคองเฟรมได้ดี ต่อให้สปีดช้า ภาพที่ออกมายังไงก็ดูเหมือนชิงช้านั้นแกว่งเร็วมากๆ

ภาพนี้ใช้สปีด 1/10 วิ เลนส์ 50 มม. มือหมุน ISO 100 เห็นมั้ยครับสปีดต่ำมากๆ แต่ดูเหมือนชิงช้าไม่ได้แกว่งช้าเลยนะ

บอกเลย การแพนนิ่งเนี่ย คือตัวหลอกคนดูชั้นดีเลยล่ะครับพี่น้อง