คิดต่าง อย่างป้าชู ตอน 77

ในงานเลี้ยงกลางคืนเรามักจะเจอBackdropหลากหลายรูปแบบ เล็กบ้างใหญ่บ้างในบางงานฉากBackdropสำหรับถ่ายรูปจะอลังการมากมาย

สำหรับงานของน้องปลาและน้องฉัตรBackdropที่ออกาไนซ์จัดเอาไว้ให้นั้นป้าชูขออนุญาตเจ้าภาพว่าจะไม่ใช้

เนื่องจากในค่ำคืนสำคัญวันนี้ หากเรามองไปที่ระเบียง หน้าทางเข้าห้องจัดเลี้ยง เราจะเห็นพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท เปิดไฟเอาไว้อย่างสวยงาม
ดังนั้นป้าชู จึงขอร้องแกมบังคับให้คู่บ่าวสาวและแขกเหรื่อที่จะถ่ายภาพหมู่ในงานมายืนกันที่ระเบียง จากนั้นให้ทุกคนนั้นถอยหลังยืนชิดกับรั้วขอบระเบียง ส่วนตัวป้าชูตัดสินใจเลือกใช้เลนส์ 70-200 มม. ถอยจนสุดกำแพงก็ได้ระยะที่พอใจพอดิบพอดี ถามว่าทำไมต้องใช้ระยะซูมไกลขนาดนี้จะสื่อสารกับแขกได้หรือไม่

อันนั้นไม่ใช่ปัญหาแต่ปัญหาของป้าชูคือหากเราใช้เลนส์ที่ต่ำกว่า 150 มม.เราจะเห็นพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาทเหลือขนาดเล็กนิดเดียวการที่เราใช้เลนส์ซูมจะสามารถดึงฉากหลังให้เข้าใกล้ตัวแบบและดูมีขนาดใหญ่มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ นี่ถ้าถอยได้มากกว่านี้จะขอใช้เลนส์ 300 มม. หากทำได้เราจะเห็นองค์พระที่นั่งมีขนาดใหญ่มากกว่านี้เกือบเท่าตัว แล้วบอกได้เลยนี่แหละฉากBackdrop ที่มูลค่ามหาศาลประเมินค่ามิได้และอลังการที่สุดในชีวิตตั้งแต่ถ่ายงานแต่งงานมา

มีแต่คนบอกว่าเราต้องตามใจลูกค้าเสมอ แต่หากเราเห็นว่าสิ่งไหนที่ทำให้ลูกค้าได้ประโยชน์มากกว่า และมีเหตุมีผลมากพอ จงดื้อและยืนกราน เพราะเมื่อลูกค้ามองตาเราเค้าจะรู้ว่า เราตั้งใจมอบสิ่งที่สุดให้เค้า

จำไว้ ดื้อเมื่อต้องดื้อ เราอาจย้อนเวลาไปไม่ได้แต่เราสามารถหยุดเวลาเป็นภาพถ่ายเพื่อความทรงจำที่ดีของลูกค้าไปตลอดกาล